Wie is Britt?

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje neemt op mijn website! Maar wie ben ik nu eigenlijk? Nou, ik ben Britt Eerland (22 februari 1994, Schiedam) en ik doe aan tafeltennis. In die sport heb ik in 2016 deelgenomen aan de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Een hele ervaring, die smaakt naar meer. Dat is mede ook waarom ik de ambitie heb uitgesproken om er in 2020 in Tokio opnieuw bij te zijn. Naar dat doel werk ik toe, maar dat is slechts één van de doelen op mijn pad in de komende jaren.

Tafeltennis begon voor mij toen ik acht was. Dat kwam door mijn vader, die het ook deed, maar op dat moment deed ik zelf ook nog aan tennis en zwemmen. De keus viel uiteindelijk op tafeltennis, toen ik meer ging winnen en op het moment dat je dan een keus moet maken, weegt dat toch mee. Ik heb er nooit spijt van gehad! De verschillende kanten van het spel zorgen ervoor dat ik tafeltennis zo leuk vind. Je moet namelijk over van alles beschikken; spierkracht, snelheid, balgevoel en nog veel meer. Daarbij vind ik de variatie in trainingen erg leuk.

Ik ben blij dat ik in mijn carrière al heel wat mooie hoogtepunten meegemaakt heb. Eén ervan was zeker mijn Europese jeugdtitel in 2010, maar ook zeker mijn Nederlandse titel bij de senioren en deelname aan de Olympische Spelen. Nu wil ik er aan werken om meer van dat soort hoogtepunten te bereiken, waarbij een nieuwe deelname aan de Spelen hoop op mijn lijstje staat. Een mooie extra uitdaging daarbij is om me in 2020 niet alleen met het Nederlandse team te plaatsen, maar ditmaal ook individueel.

Mijn doelen hoop ik te bereiken door vast te houden aan de speelster die ik ben. Want ik speel wel een beetje anders dan anderen. Doordat ik vroeger veel met de mannen heb gespeeld ging ik ook met hen meespinnen. Die spinvariatie is ook één van mijn kwaliteiten. Natuurlijk speel ik niet zo hard als een man, dus daarom varieer ik het ook echt met spin. En tegenwoordig gebruik ik ook meer timing. Wat voor een speelster ik daarnaast ben? In ieder geval iemand die nooit opgeeft. Ook al sta ik achter, ik blijf gewoon doorgaan. Dus als je van mij wilt winnen, moet je echt wel spelen. Zo ben ik ook opgevoed. Nooit opgeven, altijd doorgaan.

Britt