Zoals de storm Ciara begon zo ook voor mij het jaar 2020. In deze storm ben ik meegenomen van moment naar moment.

Het begon natuurlijk met het OKT. Waar we goed speelde, maar het resultaat uitgesloten bleef. Na het lange voorbereiden en het harde vechten kwam dit als een moker slag binnen. Stiekem gingen we er als Nederlands team wel vanuit dat wij naar de OS zouden gaan en toen opeens niet.

Met mijn persoonlijke vertegenwoordiging was ik zeer tevreden. Mijn eerste doel was niet choken wat er toen bij het OKT in 2016 gebeurde. Check dat doel was gelukt. Ernaast heb ik gevochten, alles eruit gehaald en goed gespeeld, maar het mocht niet baten.

En hoe herstel je hiervan? Want je weet dat minder dan 2 weken de ITTF Europa cup voor de deur staat. Ook op dat moment wist ik het niet. Het enige wat ik wel wist was dat ik aan mijn mentale gezondheid moest werken. Een extra uurtje in de zaal zou nu niet het verschil maken.

Afspraak sportpsychologe check, wandeling na de training check, dansen met mijn vriend check. Dingen doen voor het loslaten en het herstellen van mijn energie. En dat heeft gewerkt. Ik stond daar op het top 16 weer met vol zelfvertrouwen. Ik had alles gegeven op het okt en dat was goed. Daarin blijven vertrouwen dan komt het wel goed.

De loting kwam uit en dan zie je dat je tegen Bernadette Szocs moet gaan spelen. Een moeilijke tegenstandster, maar in de jeugd al een paar keer van gewonnen dus wie weet is het moment daar. En die was er. Ik speelde goed, speelde het tactisch uit en ging vooral niet met haar mentale spelletje mee. Dit leidde tot een 4-1 winst.

Tweede ronde, Ni Xia Lian. Ook een bekende speelster. Verdedigend met lange noppen bij tafel, zoals mijn trainer Anton Pleijsier, maar dan iets sneller. Deze moest ik eigenlijk winnen en bij elk punt die zij maakte werd ik ook boos, want dat kan en mag niet. Deze gedachte zat mij erg dwars, vandaar de time out in de 4de game. Daarbij kon ik die gedachte loslaten en daarna konden alle remmen los. Een goede keuze, want dit leidde tot een 4-2 winst.

Op de 2de dag in de halve finale moest ik tegen de nummer 1 geplaatst, Sofia Polcanova. Mijn kansen tegen haar zag er niet goed uit. In de afgelopen 5 jaar had ik 4x verloren en 1x gewonnen. Het enige voordeel was dat ik paar dagen ervoor gedroomd had dat ik van haar won. Ik hield mij vast aan deze droom en die droom werd werkelijk. Ik won met 4-1 en met super goed tafeltennis.

In de finale dacht ik al dat nu niks fout kan gaan. Ik moest tegen de vorige winnares, Petrissia Solja. Het ging en liep ook super goed totdat zij een time out nam in de 3de game. Ze deed er een standje bovenop en dat niveau lukte mij niet om vol te houden. Hierdoor verloor ik met 2-4.

Ondanks dit was het echt een top prestatie. Heel veel klopte, mijn spel, het mentale, mijn vertrouwen. Ik won dan ook van meerdere echt goede speelsters en als eind is een droomdoel van mij uitgekomen. Een medaille op de top 16 of op het EK.

Ik ben super tevreden en trots. Heb de OS al behaald (Rio 2016) en heb nu aan ander doel behaald die ik vanaf kleins af aan wou. Maar mijn grootste overwinning is dat ik de belofte heb gehouden aan mijzelf na de OS 2016. Ik wilde topsport bedrijven maar op mijn manier. Elke dag is dat nog een strijd, maar deze medaille is wel een bevestiging dat het werkt.

Dankjewel: Anton Pleijsier, Dogan Tekin, Trudy Horden, Amy Klunne, Eveline Folkerts.
Mijn vrienden en familie, die naar mij geluisterd en gesupport hebben.
Mijn sponsoren: Butterfly, Webtify en Rotterdam Topsport.
En velen andere die het beste met mij voor hebben!

Op naar meer! – foto @ittf