Het afgelopen jaar begon met een uitdaging. Zoals we allemaal weten gaat elke jaar met ups en downs. Het begon met een kleine down. Mentaal zat het even tegen en ik moest een manier vinden om mezelf op te laden, met name mentaal. Ik had erg veel gespeeld qua wedstrijden en dat nam zijn tol. Ik ging mij focussen op veel trainen, daar had ik erg veel zin in. Alleen deed ik te veel en kwam er een kleine blessure. Gelukkig was deze klein en kon ik het redelijk hendelen. Ik nam hierin wel een paar verkeerde besluiten, dit ten koste kwamen van mijzelf. Deze redeneringen en consequenties gaven mij extra motivatie om naar een nieuwe sport psycholoog te gaan.

Na dit evenement kwam ik in een groeiende spiraal. Ik ging beter presteren op toernooien en kwam in een lekkere flow, mentaal en fysiek. Mijn eerste lekkere prestatie was op het German Open. Daar bereikte ik het hoofdtoernooi en had ik een goede wedstrijd tegen Ito Mimo. Later speelde ik nog een Challanger waarbij ik echt het gevoel had dat ik het kon winnen. Dit was een fijn, nieuw gevoel voor mij. Het is belangrijk in jezelf te geloven, maar het te voelen tijdens een toernooi is ook gaaf, het geeft je extra vetrouwen.

Hierop aansluitend speelde ik het WK. Ik was erg nerveus, deels door de afgelopen resultaten (3de op het EK teams) ga je toch wat meer verwachten. Ik speelde ook wel oke de eerste twee dagen, maar ik speelde erg gespannen. Opgegeven moment had ik het niet meer en op de rust dag die we hadden moest ik echt mezelf resetten. Wat zijn mijn doelstellingen? Wat wil ik hier doen? Hoe speel ik het beste? Uiteindelijk lukte het mij om hieruit te komen en een nieuwe uitdaging aan te gaan. Nummer 1 zijn van het team, want Li Jie was geblesseerd.

Deze uitdaging was erg gaaf. Ik had wel een bepaalde druk verwacht, maar die vond ik juist fijn. Het hield mij scherp. Dat zag je gelijk aan mijn resultaten. Ik won voor het eerst van een top verdedigster, Pavlovich en de dag ern won ik van Pota. Een mooi eind.

Hierna kwam het besluit dat Li Jiao stopte, dit speelde een grote rol bij mij maar verder laat ik het hier even bij. Anton Pleijsier ging vervolgens nog meer met mij werken en zoals vele weten heeft hij een belangrijke rol in mijn leven. Qua resultaten werd het even wat minder, maar als persoon heb ik erg veel geleerd van deze periode waar ik nog steeds mee bezig ben. Ik heb wel kunnen shinen op het EK en daarvoor ben ik erg trots op mijzelf. Ik heb mij kunnen opladen, focussen en er alles uitgehaald wat erin zat. De laatste 16 is mijn beste resultaat op het EK individueel en die ga ik zeker verder uitbreiden.

Waar ik ook trots op ben is dat ik bij mijn nieuwe club goed presteer en mijzelf er goed neerzet. Ik sta daar als nummer 1 en ook weer die ervaring vind ik fijn. Zoals je ziet is afgelopen jaar met ups en downs gegaan en ik verwacht dat het nieuwe jaar ook weer zal zo zijn. Met een nieuwe doelstelling, meer van de ups genieten. Ik leer al veel van de downs en die lijn zal ik ook voortzetten, maar ik zal mij ook focussen op de ups.

Waar ik even stil wil bij staan is dat het mij gelukt is te plaatsen voor de top 16, voor mij was het een ‘normale’ stap, maar dat het gelukt is zegt ook wat. Als laatste heb ik ook mijn hoogst behaalde ranking gehaald in 2018, nummer 39 van de wereld. Vroeger was het een droomdoel, top 50 halen en nu heb ik gewoon in de top 40 gestaan.

Het nieuwe seizoen is natuurlijk al 15 dagen oud en ik weet dat ik een beetje laat ben, maar ook dit jaar begon met een kleine blessure, waar ik gelukkig al uit ben. Afgelopen weekend heb ik al een dubbel weekend gehad en dat ging erg goed. Vandaag begint Hongarije open en ik ga weer verder vechten, genieten en groeien!